TWÓRCZOŚĆ
„Obraz” Joanny Trzcińskiej to bezpośredni efekt jej twórczości. Twórczość – słowo, termin, który oddalił się od współczesnych dokonań plastycznych. Nieczęsto spotykamy słowo „twórczość'” w obecnych opracowaniach krytycznych, czy tekstach kuratorskich. Jest ono czymś wstydliwym, pomijane, zastępowane nader często terminami „projekt”, „koncept”, „kreacja”. Współcześnie obraz jest wynikiem postawionego artyście zadania, oczekiwaniem od niego odpowiedzi - zgodnej z założeniem, pytaniem. Korporacyjność tych działań jest poza zainteresowaniami Joanny Trzcińskiej. Trzcińska na pytania, założenia nie odpowiada. Nie jest ona reporterką gotową pędzlem skomentować każde wydarzenie. To ona stawia pytania sobie i widzowi.
Twórczość Joanny Trzcińskiej powoduje to, że powstaje obraz. I nie najważniejsze jest jaką przyjmuje formę w danym okresie: olejnego klasyka, linorytu, rysunku, deski drzeworytniczej czy grafiki cyfrowej.
Ta twórczość to od 25 lat wewnętrzny przymus, który powoduje, że powstaje obraz. Obraz, „stworzone przedstawienie”, które u Joanny Trzcińskiej jest przyczyną i efektem końcowym jej pracy.
TALENT
Rozmawiałem ongiś z Januszem Jaremowiczem i gdy w kontekście padło słowo „talent”, zatrzymaliśmy się nad jego znaczeniem, a właściwie pomijaniem jego znaczenia. Pomijany jest on w dyskursach o sztuce, czy twórczości artystów. Ignorowany, niezauważony w kształceniu akademickim. Jak rzecz nieprzydatna, nieobecna w sztuce współczesnej.
Talent jest dany. Nie można go wypracowac, nauczyc się, znaleźć i zidentyfikować.
Bez talentu twórca może być zaledwie interesujący. Malarz bez talentu nie zmienia się, nie ryzykuje, tkwi w intelektualnym powielaniu. To talent spaja różnorodne powody, tematy w jednorodne obrazowanie. Jest przewrotny, pozwala jeden powód obrazować po wielokroć. To talent powoduje drżenie rąk przed obrazem, nieodparty przymus zmierzenia się z nowym, nieznanym dotąd. Talent pozwala popełniać błędy i błędy wybacza.
Obcując z twórczością Joanny Trzcińskiej przypomniałem sobie tą rozmowę. Oglądam obrazy i widzę, na jak wiele pozwala jej talent. Na odrębność przedstawień, na zmienność, ciągłe poszukiwanie formy, treści, odpowiedniego tworzywa, na odkrywanie i ukrywanie, na miniaturyzację i monumentalizację.
To talent zbliża ku sobie wszystkie jej obrazy, to talent pozwala na obecność każdego jej obrazu.
Kurator wystawy
dr hab. Janusz Knorowski prof. ASP
Creative output
Joanna Trzcinska’s “Image” is a direct outcome of her creative output. Creative output – a phrase, notion, that has receded from contemporary artistic achievements. Rarely do we see the phrase “creative output” in current critical reviews or curatorial texts. It is something embarrassing, something to ignore, often substituted with such terms as “project”, “concept”, “creation”. Currently, the image is a result of a task for the artist, an expectation of an answer – compliant with an assumption, a question. The corporate approach of such actions falls outside of Joanna Trzcinska’s interests. Trzcinska doesn’t answer questions. She’s not a reporter with a brush ready to comment on any event. She is the one who asks both herself and the audience questions.
For 25 years this creative output has been an internal impulse, from which the image appears, and the most important thing is not the form it takes in a given period: classical oil painting, linocut, drawing, woodcut board or digital graphics. The image, the created representation, which for Joanna Trzcinska is the cause and final outcome of her work.
Talent
I once talked with Janusz Jaremowicz and when the word “talent” was mentioned in the conversation we stopped to discuss its significance, or rather ignoring its significance. It is ignored in art discourse and artistic outputs. Ignored, unnoticed in academic education as a useless thing, absent in contemporary art.
Talent is given. It cannot be worked out, learned, found or identified.
Without talent, the artist can be at most interesting. A painter without talent doesn’t change, doesn’t take risks, is stuck in intellectual duplication. It is talent that binds various reasons, topics into making images. It is subversive, it allows to present one topic in multiple ways. It is talent that causes hand shaking in front of the painting, irresistible necessity to cope with the new, so far unknown. Talent allows for mistakes and forgives them.
When dealing with Joanna Trzcinska’s art I remembered that conversation. I am looking at her images and see how much her talent allows: distinctiveness of presentation, changeability, and a constant search for form, content, and accurate material, discovering and hiding, miniaturisation and monumentalisation.
Talent brings her images together and allows for the existence of each of them.