DROGOWSKAZY
„ (…) Zanim poznamy ekspozycję sali górnej, na antresoli miniemy reprezentacje krzyku (krzyku niezgody – jak podpowiada towarzysząca im „Antygona” Czesława Miłosza), ale prace,najbardziej przykuły moją uwagę,stanowią rodzaj interwałów między wyobrażonym zawodzeniem. Tzw. deski Joanny Trzcińskiej to niezwykle ciekawe formalnie,wielkiego formatu akty męskie, wyryte w sklejkach szalunkowych. Konotujące siłę, (fizyczną, ale też siłę woli), akty w histerycznym kontekście dają nadzieję na opanowanie histerii.(...)”
Karolina Staszak. Arteon, nr 1(201) styczeń 2017, str. 13 w „Bez zbędnych słów”, wydarzenia 9 Triennale Sztuki Sacrum w Częstochowie
SIGNPOSTS
Before we view the exhibition in the main hall, on the entresol we pass the representation of a scream (a scream of discontent – as the accompanying Czeslaw Milosz’s “Antigone” suggests), but the works that are drawn to my attention the most are a kind of intervals among the imagined wailing. So-called boards by Joanna Trzcinska have an exceptionally interesting form; large-format male nudes cut in shuttering plywood. The nudes, connoting strength (both physical and willpower), in a hysterical context give hope to tame the hysteria.